رییس سازمان اسناد و کتابخانه‌ی ملی ایران از خروج برخی اموال مجموعه‌ی «خاندان وصال» در شیراز خبر داد و گفت: شنیدن خبر منتقل شدن یک نسخه قرآن خطی این مجموعه به خارج از کشور سبب شد بیمار شوم و به‌زور خود را برای شرکت در برنامه استاد «امداد» به شیراز رساندم!
علی‌اکبر اشعری که در حاشیه‌ی مجلس ختم حسن امداد ـ نویسنده و پژوهشگر ـ با خبرنگاران سخن می‌گفت، ادامه داد: تلاش بسیاری کردیم تا مجموعه‌ی «خاندان وصال» را بخریم و این کار نیز انجام شد؛ اما با این وجود، برخی به‌شکل شخصی، تعدادی از این آثار را خریدند و در بازار لندن حراج کردند.
او با تأکید بر لزوم حفظ آثاری که معرف فرهنگ و تمدن ایرانی است، تأکید کرد: نباید در حفظ این آثار کوتاهی شود، چراکه اگر یک اثر خطی از ایران خارج شود، دیگر جایگزینی برای آن پیدا نمی‌شود. سازمان اسناد در کشور تا کنون بیش از 35هزار اثر خطی را از مردم خریده است، ولی می‌دانیم هنوز هم آثار خطی در دست مردم وجود دارد و ما باید تلاش کنیم، دلال‌های خارجی با کیف‌های پر از دلار، مردم را فریب ندهند. البته بیشتر مردم حواس‌شان به این موضوع است و می‌دانند نسخه‌های خطی آن‌ها را این سازمان به بالاترین قیمت می‌خرد. هم‌چنین برای بسیاری از مردم، حفظ آثار ملی به‌دور از چشم‌داشت مالی مهم است.
رییس سازمان اسناد و کتابخانه‌ی ملی ایران در ادامه بیان کرد: زمانی نیز شاهد خروج «شاهنامه‌یطهماسبی» از کشور بودیم. دکتر حبیبی و یک گروه با مصیبت زیاد، بخشی از این نسخه‌ی خطی شاهنامه را به کشور برگرداندند. در این شرایط، کوتاهی درباره‌ی آثاری که معرف فرهنگ و تمدن ایرانی است، جایز نیست.
اشعری در بخش دیگری از این گفت‌وگو تلاش کاربران اینترنتی ایرانی را برای ثبت نام «خلیج فارس» در پایگاه‌های اطلاع‌رسانی بین‌المللی ستود و گفت: این کار مردم خوب ایران، عرق و تعصب ملی و اعتقادی آن‌ها را می‌رساند. البته وقتی من با برخی سران این کشورها که صحبت می‌کردم، آن‌ها اقرار می‌کردند که «خلیج فارس» به ایران متعلق است و نام آن نیز بدون تردید «خلیج فارس» است؛ اما فشار آمریکا و برخی کشورهای غربی سبب می‌شود، این امر بدیهی را اعلام نکنند.
او افزود: از «خلیج فارس» در قرآن نیز با عنوان «دریای فارس» یاد شده است.
وی ضعف ایران در دوره پهلوی را سبب به‌وجود آمدن چنین مباحثی دانست و اظهار کرد: برای نخستین‌بار، افرادی مانند (جمال عبدل) ناصر در مصر این مسائل را مطرح کردند و کسی هم نمی‌توانست جلوی آن‌ها را بگیرد.
او معتقد است: برنامه‌هایی مانند «همایش خلیج فارس شناسی» و چاپ «اطلس خلیج فارس» می‌تواند در اثبات نام «خلیج فارس» در مجامع بین‌المللی مؤثر باشد. اگرچه اسناد و مدارک گویای این موضوع است و دنیا نیز می‌داند که نام این منطقه‌ی تاریخی از قدیم «خلیج فارس» بوده است و برای همیشه هم «خلیج فارس» می‌ماند.
اشعری هم‌چنین از تلاش سازمان اسناد و کتابخانه‌ی ملی ایران برای حفظ هویت مادی و معنوی آثار ایرانی در رایزنی با یونسکو خبر داد و افزود: از سال 1384 برنامه‌ای را با یونسکو به نام حافظه جهانی مرور می‌کنیم تا هر دو سال یک‌بار، آثار بزرگان خود را به ثبت برسانیم. به زودی شش یا هفت اثر در حافظه‌ی ملی ثبت می‌شود و دو اثر را نیز به یونسکو معرفی کرده‌ایم که امیدواریم این روزها ثبت شود.
علی‌اکبر اشعری که در حاشیه‌ی مجلس ختم حسن امداد ـ نویسنده و پژوهشگر ـ با خبرنگاران سخن می‌گفت، ادامه داد: تلاش بسیاری کردیم تا مجموعه‌ی «خاندان وصال» را بخریم و این کار نیز انجام شد؛ اما با این وجود، برخی به‌شکل شخصی، تعدادی از این آثار را خریدند و در بازار لندن حراج کردند.
او با تأکید بر لزوم حفظ آثاری که معرف فرهنگ و تمدن ایرانی است، تأکید کرد: نباید در حفظ این آثار کوتاهی شود، چراکه اگر یک اثر خطی از ایران خارج شود، دیگر جایگزینی برای آن پیدا نمی‌شود. سازمان اسناد در کشور تا کنون بیش از 35هزار اثر خطی را از مردم خریده است، ولی می‌دانیم هنوز هم آثار خطی در دست مردم وجود دارد و ما باید تلاش کنیم، دلال‌های خارجی با کیف‌های پر از دلار، مردم را فریب ندهند. البته بیشتر مردم حواس‌شان به این موضوع است و می‌دانند نسخه‌های خطی آن‌ها را این سازمان به بالاترین قیمت می‌خرد. هم‌چنین برای بسیاری از مردم، حفظ آثار ملی به‌دور از چشم‌داشت مالی مهم است.
رییس سازمان اسناد و کتابخانه‌ی ملی ایران در ادامه بیان کرد: زمانی نیز شاهد خروج «شاهنامه‌یطهماسبی» از کشور بودیم. دکتر حبیبی و یک گروه با مصیبت زیاد، بخشی از این نسخه‌ی خطی شاهنامه را به کشور برگرداندند. در این شرایط، کوتاهی درباره‌ی آثاری که معرف فرهنگ و تمدن ایرانی است، جایز نیست.
اشعری در بخش دیگری از این گفت‌وگو تلاش کاربران اینترنتی ایرانی را برای ثبت نام «خلیج فارس» در پایگاه‌های اطلاع‌رسانی بین‌المللی ستود و گفت: این کار مردم خوب ایران، عرق و تعصب ملی و اعتقادی آن‌ها را می‌رساند. البته وقتی من با برخی سران این کشورها که صحبت می‌کردم، آن‌ها اقرار می‌کردند که «خلیج فارس» به ایران متعلق است و نام آن نیز بدون تردید «خلیج فارس» است؛ اما فشار آمریکا و برخی کشورهای غربی سبب می‌شود، این امر بدیهی را اعلام نکنند.
او افزود: از «خلیج فارس» در قرآن نیز با عنوان «دریای فارس» یاد شده است.
وی ضعف ایران در دوره پهلوی را سبب به‌وجود آمدن چنین مباحثی دانست و اظهار کرد: برای نخستین‌بار، افرادی مانند (جمال عبدل) ناصر در مصر این مسائل را مطرح کردند و کسی هم نمی‌توانست جلوی آن‌ها را بگیرد.
او معتقد است: برنامه‌هایی مانند «همایش خلیج فارس شناسی» و چاپ «اطلس خلیج فارس» می‌تواند در اثبات نام «خلیج فارس» در مجامع بین‌المللی مؤثر باشد. اگرچه اسناد و مدارک گویای این موضوع است و دنیا نیز می‌داند که نام این منطقه‌ی تاریخی از قدیم «خلیج فارس» بوده است و برای همیشه هم «خلیج فارس» می‌ماند.
اشعری هم‌چنین از تلاش سازمان اسناد و کتابخانه‌ی ملی ایران برای حفظ هویت مادی و معنوی آثار ایرانی در رایزنی با یونسکو خبر داد و افزود: از سال 1384 برنامه‌ای را با یونسکو به نام حافظه جهانی مرور می‌کنیم تا هر دو سال یک‌بار، آثار بزرگان خود را به ثبت برسانیم. به زودی شش یا هفت اثر در حافظه‌ی ملی ثبت می‌شود و دو اثر را نیز به یونسکو معرفی کرده‌ایم که امیدواریم این روزها ثبت شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر