نمايشگاه منشور حقوق بشر كوروش با حضور محمود احمدی‌نژاد افتتاح شد.
محمود احمدی‌نژاد هم‌چنين از منشور كوروش كه صبح روز جمعه از موزه بريتانيا به ايران منتقل شد و قرار است مدت 4 ماه در ايران باشد، رونمايی كرد.
قرار است در اين برنامه علاوه‌بر احمدی‌نژاد، مشايی رييس‌دفتر رييس‌جمهوری، اردكانی رييس كل موزه ملی ايران و مگ گريكور مدير موزه بريتانيا، بقايی معاون رييس‌جمهوری و رييس سازمان ميراث فرهنگی و گردشگری سخنرانی كنند.
منشور حقوق بشر كوروش كه با نام استوانه كوروش نيز شناخته می‌شود، از جنس سفال است و در سال 539 پيش از ميلاد ساخته شده است.
دورتادور اين استوانه سفالين كه 23 سانتی‌متر طول و 11 سانتي‌متر عرض دارد و بر روی آن فرمان‌های كوروش به حدود 40 خط ميخی بابلی، حک شده است.
منشور كوروش به‌عنوان نخستين منشور حقوق بشر شناخته می‌شود و سازمان ملل در سال 1971 ميلادی، آن را به 6 زبان رسمی منتشر كرد.
بدلی از اين منشور نيز در مقر سازمان ملل متحد در شهر نيويورک نگه‌داری می‌شود.
استوانه كوروش در سال 1879 ميلادی (1258 خورشيدی) در كاوش‌های باستانی در بخش جنوبی ويرانه‌های موسوم به تل عمران در بابل (عراق امروزی) كشف شد.
اين كتبه امروز به عنوان نمادی از فرهنگ و تمدن گذشته ايران شناخته می‌شود.
ابتدا تصور می‌رفت نوشته‌های گرداگرد این استوانه گلی از فرمانروایان آشور و بابل باشد. اما بررسی‌های بیشتری که پس از گرته‌‌برداری و آوانویسی و ترجمه آن انجام شد، نشان داد که این "نبشته" در سال 538 پیش از میلاد به فرمان کورش بزرگ هخامنشی و هنگام ورود به شهر بابل نوشته شده است، نوشته‌ای که برگردان آن حیرت باستان‌شناسان را برانگیخت.
" آنگاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم، همه مردم گام‌های مرا با شادمانی پذیرفتند … مَردوک (خدای بابلی) دل‌های پاک مردم بابل را متوجه من کرد زیرا من او را ارجمند و گرامی داشتم. ارتش بزرگ من به صلح و آرامی وارد بابل شد … نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. من برای صلح کوشیدم. برده‌داری را برانداختم. به بد‌بختی‌های آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم هیچ‌کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند. خدای بزرگ از من خرسند شد … فرمان دادم … تمام نیایشگاه‌هایی را که بسته شده بود، بگشایند...اهالی این محل‌ها را گرد آوردم و خانه‌های آنان را که خراب کرده بودند، از نو ساختم. صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم."
این سخنان پادشاه پیروز و فاتح شهر بابل از آن رو اهمیت دارد که بدانیم در کتیبه‌های بازمانده از دیگر پادشان بزرگ و قدرتمند گذشته همچون " آشور نصیرپال" (884 پ‌م.)، "سِـناخِـریب" (689 پ‌م)، " آشور بانیپال" (645 پ‌م.) پادشاهان آشور و "نبوکَد نَصَر دوم" پادشـاه بـابل (565 پ‌م.) چنان پیروزمندانه از غارت و جنایت بر علیه مردم سرزمین‌های مغلوب سخن رانده شده که مو بر تن هر جنبنده‌ای راست می‌کند.
پس از ترجمه و انتشار فرمان کوروش بزرگ شهرت این استوانه گلی و متن بشردوستانه حک شده بر آن با عناوین "منشور آزادی" و "نخستین منشور جهانی حقوق بشر" شهرتی عالمگیر یافت، اما منشور حقوق بشر کوروش تنها یک‌بار و در جریان جش‌نهای ۲۵۰۰ ساله ایران به‌رغم مخالفت دولت وقت بریتانیا برای چند روز به ایران آورده شد و به نمایش در آمد.
محمود احمدی‌نژاد هم‌چنين از منشور كوروش كه صبح روز جمعه از موزه بريتانيا به ايران منتقل شد و قرار است مدت 4 ماه در ايران باشد، رونمايی كرد.
قرار است در اين برنامه علاوه‌بر احمدی‌نژاد، مشايی رييس‌دفتر رييس‌جمهوری، اردكانی رييس كل موزه ملی ايران و مگ گريكور مدير موزه بريتانيا، بقايی معاون رييس‌جمهوری و رييس سازمان ميراث فرهنگی و گردشگری سخنرانی كنند.
منشور حقوق بشر كوروش كه با نام استوانه كوروش نيز شناخته می‌شود، از جنس سفال است و در سال 539 پيش از ميلاد ساخته شده است.
دورتادور اين استوانه سفالين كه 23 سانتی‌متر طول و 11 سانتي‌متر عرض دارد و بر روی آن فرمان‌های كوروش به حدود 40 خط ميخی بابلی، حک شده است.
منشور كوروش به‌عنوان نخستين منشور حقوق بشر شناخته می‌شود و سازمان ملل در سال 1971 ميلادی، آن را به 6 زبان رسمی منتشر كرد.
بدلی از اين منشور نيز در مقر سازمان ملل متحد در شهر نيويورک نگه‌داری می‌شود.
استوانه كوروش در سال 1879 ميلادی (1258 خورشيدی) در كاوش‌های باستانی در بخش جنوبی ويرانه‌های موسوم به تل عمران در بابل (عراق امروزی) كشف شد.
اين كتبه امروز به عنوان نمادی از فرهنگ و تمدن گذشته ايران شناخته می‌شود.
ابتدا تصور می‌رفت نوشته‌های گرداگرد این استوانه گلی از فرمانروایان آشور و بابل باشد. اما بررسی‌های بیشتری که پس از گرته‌‌برداری و آوانویسی و ترجمه آن انجام شد، نشان داد که این "نبشته" در سال 538 پیش از میلاد به فرمان کورش بزرگ هخامنشی و هنگام ورود به شهر بابل نوشته شده است، نوشته‌ای که برگردان آن حیرت باستان‌شناسان را برانگیخت.
" آنگاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم، همه مردم گام‌های مرا با شادمانی پذیرفتند … مَردوک (خدای بابلی) دل‌های پاک مردم بابل را متوجه من کرد زیرا من او را ارجمند و گرامی داشتم. ارتش بزرگ من به صلح و آرامی وارد بابل شد … نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. من برای صلح کوشیدم. برده‌داری را برانداختم. به بد‌بختی‌های آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم هیچ‌کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند. خدای بزرگ از من خرسند شد … فرمان دادم … تمام نیایشگاه‌هایی را که بسته شده بود، بگشایند...اهالی این محل‌ها را گرد آوردم و خانه‌های آنان را که خراب کرده بودند، از نو ساختم. صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم."
این سخنان پادشاه پیروز و فاتح شهر بابل از آن رو اهمیت دارد که بدانیم در کتیبه‌های بازمانده از دیگر پادشان بزرگ و قدرتمند گذشته همچون " آشور نصیرپال" (884 پ‌م.)، "سِـناخِـریب" (689 پ‌م)، " آشور بانیپال" (645 پ‌م.) پادشاهان آشور و "نبوکَد نَصَر دوم" پادشـاه بـابل (565 پ‌م.) چنان پیروزمندانه از غارت و جنایت بر علیه مردم سرزمین‌های مغلوب سخن رانده شده که مو بر تن هر جنبنده‌ای راست می‌کند.
پس از ترجمه و انتشار فرمان کوروش بزرگ شهرت این استوانه گلی و متن بشردوستانه حک شده بر آن با عناوین "منشور آزادی" و "نخستین منشور جهانی حقوق بشر" شهرتی عالمگیر یافت، اما منشور حقوق بشر کوروش تنها یک‌بار و در جریان جش‌نهای ۲۵۰۰ ساله ایران به‌رغم مخالفت دولت وقت بریتانیا برای چند روز به ایران آورده شد و به نمایش در آمد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر